Om het eigendom van verschillende stripboekeigenschappen te beschermen, heeft de eigenaar van Marvel Studios, dat dus The Walt Disney Company is, de strijd aangegaan met de mede-makers van verschillende, super populaire Marvel-personages, waaronder Spider-Man, Doctor Strange, Iron Man, Black Widow, Hawkeye, Falcon, Captain Marvel, Blade, Thor en Ant-Man. Het is de vraag of de erfgenamen van Stan Lee, Steve Ditko, Gene Colan, Larry Lieber en anderen, de volledige teruggave van de auteursrechten op de personages die ze hebben helpen creëren, kunnen terugkrijgen.

De Copyright Act van 1976 staat sommige makers toe die vóór 1976 langlopende licentieovereenkomsten voor auteursrechten hebben verkocht of aangegaan, om die overdracht van auteursrechten te annuleren en opnieuw het eigendom van hun originele werk te verkrijgen. Als de bovenstaande makers daadwerkelijk het recht hebben om deze auteursrechtoverdrachten te beëindigen, zou dit Disney miljarden dollars kunnen kosten, gezien de inkomsten uit het Marvel Cinematic Universe en de huidige merchandise die The Walt Disney Company daar rond uitbrengt. Zelfs de Marvel themalanden die recent in Disneyland Californië opende en vanaf volgend jaar in het Walt Disney Studios Park van Disneyland Parijs zouden dat licentiekosten kunnen meebrengen.

In deze rechtszaak met hoge inzet stelt Disney dat, omdat al deze personages zijn gemaakt als “works for hire” toen de bovengenoemde creatievelingen “in dienst waren” van Marvel, ze allemaal eigendom zijn van Marvel (nu een dochteronderneming van Disney) onder de naam Auteursrecht. Op grond van de Auteurswet bestaan ​​er geen beëindigingsrechten met betrekking tot een gehuurd werk omdat in een huurwerksituatie op grond van de Auteurswet de werkgever wordt beschouwd als de “auteur” voor doeleinden van auteursrechtelijk eigendom, hoewelop dat moment het werk van deze personen als huur gezien word. Dus deze zaak zal zich voordoen of het werk dat door deze makers is uitgevoerd inderdaad te huur was.

In 2014 werd over deze kwestie geprocedeerd over creaties van de beroemde striptekenaar/schrijver Jack Kirby, toen zijn erfgenamen de auteursrechtoverdrachten wilden beëindigen en de rechten op verschillende iconische Marvel-personages wilden verkrijgen. Kirby’s erfgenamen verloren bij de rechtbank, wiens beslissing werd bekrachtigd door het Amerikaanse Second Circuit Court of Appeals, waarbij het Hof oordeelde dat de werken op verzoek en op kosten van Marvel zijn gemaakt, en de erfgenamen hebben geen bewijs geleverd van een tegengestelde overeenkomst gelijktijdig met de totstandkoming van de werken. Hoewel de rechtbank opmerkte dat Kirby een freelancer voor Marvel was, werd Kirby’s werk voornamelijk gedaan op aandringen van Marvel of in afhankelijkheid van Kirby’s relatie met Marvel, en Marvel had het recht om Kirby’s werk af te wijzen of hem het opnieuw te laten doen. Daarom werd voldaan aan het instantiegedeelte van de test. In reactie op de onkostentoets oordeelde de rechtbank dat Marvel en Kirby een vaste regeling hadden voor Kirby’s diensten voor de betaling van een bepaald bedrag op basis van een vast bedrag per pagina, hoewel het Kirby’s benodigdheden niet betaalde of hem geen kantoorruimte verschafte – in feite , voerde Kirby regelmatig diensten uit voor Marvel gericht op zijn vereisten. De erfgenamen van Kirby hebben met name tegen deze beslissing van het Second Circuit beroep aangetekend bij het Hooggerechtshof, maar de zaak werd beslecht voordat er een hogere beslissing werd genomen.

In navolging van die tweede beslissing van het circuit, beweert Disney in zijn klacht: “De redactie van Marvel had het recht om creatieve controle uit te oefenen over Lieber’s bijdragen, en Marvel betaalde Lieber een tarief per pagina voor zijn bijdragen.” Disney beweert verder: “Toen Lieber voor Marvel werkte, deed hij dat in de verwachting dat Marvel hem zou betalen. Lieber kreeg geen eigendomsbelang in of aan enige bijdragen die hij deed.” En Disney beweert ook: “Marvel heeft Steve Ditko-verhalen toegewezen om te illustreren, had het recht om creatieve controle uit te oefenen over zijn bijdragen en betaalde hem een ​​tarief per pagina voor zijn bijdragen.” Maar de makers en hun advocaten zijn het er niet mee eens dat ze freelancers waren en aan uitgevers verkochten wat ze leuk vonden.

Hoewel deze zaak zich richt op een paar personages, heeft het verstrekkende implicaties, aangezien veel stripmakers via films, televisie en merchandising op zoek zijn gegaan naar financiële participatie in wat een miljardenpanden is geworden. Aan de andere kant beweren uitgevers dat de makers zijn betaald en dat de uitgevers en studio’s het risico namen dat de eigendommen succesvol zouden worden. Aangezien de advocaat van de eiser in deze zaak de erfgenamen Kirby in hun zaak en de erfgenamen van de makers van Superman in een andere zaak vertegenwoordigde, zullen alle uitgevers en studio’s deze zaak volgen of maatregelen nemen om hun eigendommen met waarde op lange termijn te beschermen.